afscheid

Toen ik net begon muziektherapie te geven was ze er al bij. Haar man zat ook in de groep. Zij was nog erg goed. De eerste keer was ik een beetje bang voor haar, want ze was heel kritisch. En dat bleef ze, maar ze genoot enorm van de muziek. Ze was intelligent, kende ongelooflijk veel teksten. Van  eenvoudige kinderliedjes tot klassieke Duitse en Franse liederen zong ze mee. Haar stem was breekbaar, maar ze vond het heerlijk om te zingen. 
Haar man overleed twee jaar geleden. Ze was erg verdrietig en steeds als ze het lied Ich liebe dich van van Beethoven hoorde schoot ze vol. Het duurde een paar maanden voor ze weer volop meedeed. Een hele tijd ging dat goed. Ze kende zelfs mijn naam. Maar zoals dat nou eenmaal gaat werd ze steeds zwakker en uiteindelijk lag ze, heel broos, in haar rolstoel. Meestal was ze nog aanwezig, maar ze zong bijna niets meer mee. De laatste twee keer had ze zelfs helemaal geen zin meer om erbij te zijn. Ze was helemaal op! Het laatste dat ik haar heb horen zeggen was "ik wil niet meer"
Vandaag hoorde ik dat ze is overleden. Ik gun het haar zo. Dag lieve mevrouw.

---