Iedere vrijdagmiddag is er een concert bij huis Welgelegen in Warnsveld. Heel verschillende musici geven acte de présence. Ook ik mag regelmatig komen zingen, een zeer dankbare taak. Ook vanmiddag zit al een aantal van de bewoners klaar. Omdat er een paar mensen ziek zijn is het iets minder druk in de gezellige woonkamer. Gelukkig schuiven er ook nog een paar familieleden en vrijwilligers aan.
​
​Een mevrouw komt mopperend binnen. Ze heeft er eigenlijk helemaal geen zin in. Na wat vriendelijke woorden van een vrijwilligster neemt ze mokkend plaats. De rollator moet voor haar blijven staan, zodat ze meteen weg kan als ze er genoeg van heeft.
Als ik begin met liederen van Schumann dan zie ik haar wegzwijmelen. En ja hoor, ze blijft gedurende het hele concert zitten. Sterker nog, zo nu en dan zingt ze zachtjes mee.
Ook de anderen genieten van de muziek. En ondanks een vervelende verkoudheid heb ik veel plezier in het zingen voor deze lieve, kwetsbare mensen. Ik neem afscheid met de belofte dat ik gauw weer terugkom.

Van de activiteitenbegeleiding kwam het verzoek om in de week na dierendag muziek uit te zoeken die te maken had met het thema dieren. Leuk om een thema te hebben, dus ik ging meteen op zoek.
'De kat van ome Willem is op reis geweest' en 'Er zaten twee motten in m'n ouwe jas' liggen misschien voor de hand, maar ik moest toch even nadenken.
Een vriendin riep Carnaval des animaux van Camille Saint Saëns. Wat een goed idee. Ik wist niet dat het bij zijn leven niet is uitgevoerd. Daarvoor vond hij het niet goed genoeg.
Tijdens de muziektherapie hebben wij echter wel genoten van fragmenten van de olifant, de schildpad, de kippen, de vissen en de allermooiste; de zwaan.
Ook het lied 'Bello' van Annie MG Schmidt viel in de smaak. Met een geestige tekst over een hond die zijn bazinnetje heel Europa doorsleurt om uiteindelijk een plas te doen bij de toren van Pisa. Een mevrouw zei na afloop: en daarom wilde ik dus nooit een hond! 

​​Werken op je verjaardag heeft altijd iets feestelijks. Van elke leerling een kus of omhelzing en van de enkeling die wist dat ik verjaarde kreeg ik zelfs bloemen.
 
Dit jaar kocht ik soesjes om uit te delen. Beter dan een stuk taart of een koekje, want het hapt zo heerlijk weg.
 
Ook voor bij de muziektherapie nam ik soesjes mee. Het waren er best veel en ik dacht dat ik er een heleboel over zou houden. Niets was echter minder waar.
In de eerste huiskamer waar ik kwam waren  meer deelnemers dan gewoonlijk. Er werd uit volle borst voor mij gezongen en daarna hadden ze natuurlijk wel iets lekkers verdiend.
In de tweede huiskamer waren maar een paar mensen, maar die vonden het zo heerlijk. Ik ben een paar keer rondgegaan met de schaal. Eén dame at er wel zes!
Toen ik om vijf uur naar huis ging, begonnen ze daar aan de avondboterham, maar daar was niet veel belangstelling meer voor.