Carnaval in de herfst

Afgelopen dinsdag een heel gezellige ochtend gehad bij de muziektherapie in Klein Engelenburg.
Al tijdens het eerste lied ‘ oh what a beautyfull morning’ pakken de bewoners elkaar spontaan bij de hand en zingen of la-la-la-en mee. De toon is daarmee gezet. Vervolgens zingen we uit het boek ‘liedjes die blijven’. Er staat van alles in: van oud Hollands tot spirituals en hava nagila. Op zeker moment praten we over het zwaaien met servetten. Vrijwilligster Ank komt even later aan met een stapel linnen exemplaren. Als iedereen er één heeft dan laat ik de cucaracha uit het geluidsboxje schallen. Heerlijk om te zien dat iedereen enthousiast mee zwaait. Naar elkaar, naar mij en dat alles onder luid olé-geroep. Ik loop om de tafel heen om degenen die zich moeilijk kunnen bewegen te helpen, maar het is eigenlijk niet nodig, want iedereen doet z’n uiterste best. Na deze vreugdevolle uitbarsting zegt een van de dames. “ Heerlijk om je zo te laten gaan. Het lijkt wel carnaval”. En ik bedenk, voor de zoveelste keer, dat ik toch echt wel ontzettend leuk werk heb!